Flemish/Belgian military history

[cutepuppy]

I'm flemish as well, with a general interest in history (mainly antiquity and middle ages) since I was 8-9 years old (I'm now 26). I will try to answer your questions, but i will do it in Dutch (sorry for all those who don't speak it), mainly because I can't concentrate now to translate my thoughts into english.

I'm from Flanders but I'm a bit ashamed to say that my knowledge of the military history of this region is fairly poor. That IMO is in a big part due to the Flemish education (or at least the the education that I got) where the emphasis was on the whole world rather than on Flanders or Belgium. If the emphasis was on Flanders/Belgium it focussed on internal politics or the economical situation. Even The Belgian independence was barely touched (and believe me the actual clash between the revolutionaries and the Dutch army wasn't something to write home about).

This has probably a lot to do with the lack of chauvinism on part of us Belgians. I'm convinced you French, Brits, Americans, ... were absolutely bombarded with the glorius past of your country.

Now I'm finishing my masters degree and I still don't know a lot about 'my history' except the recent and the political history. I'm just hoping the history buffs here can fill me in on some of the military achievements (or direct me to some good websites or books).

There are three achievements that sprung to mind:

- an honorable mention by Julius Caesar. "The Belgians are the bravest of all Gauls". But what did the Belgian tribe(s) do to disserve this?

- a hard fought (semi)independence during medieval times in which the battle at Kortrijk/Courtrai of 1302 was the most important victory. I think this battle is underrated here at the .Org in spite of its great importance (I always notice Agincourt being mentioned in this light), the pope was woken from his sleep 7 days after the battle to be told that for the first time a army entirely of infantry had defeated a knight heavy army.
I even read here, by a fellow Belgian of all people, that the peasants got lucky while in my opinion a well equipped, disciplined Flemish army deployed very good so the French knights couldn't charge at full speed.
What other battles were fought in that period? (I know a bit of Westrozebeke fought in 1304)

- WWI where the Belgians fought along side the Brits and the French to stop the Germans and a brave belgian AFAIK who flooded the region to stop the Germans or to force them to retreat.
Give me some details if possible.

Thanks in advance.

De vermelding van Caesar van 'Belgen' (Belgae) gebeurt-zoals je wellicht wel weet in 'de bello gallico' (over de gallische oorlogen). De exacte zinsnede luidt: 'Horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea quae ad effeminandos animos pertinent important, proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt. '
Ruw (en zeer kort) vertaald betekent dit: Van hen (de galliërs) zijn de belgen de sterkste (tot hier het gekende liedje, maar wat volgt stelt het voorgaande in een ander daglicht), omdat elke vorm van cultuur en (beschaafde) mensheid ver van deze provincie verwijderd zijn, handelaars er niet vaak komen en ze dus geen verwijfde geesten worden, en ze wonen naast de Germanen, tegen wie ze constant oorlog voeren.
Als je de hele zin dus leest, bemerk je dat caesar impliceert dat de Belgen dapper zijn omdat ze (enigszins cru gesteld) onbehouwen boerenpummels zijn.
Je weet wellicht dat 'Belgae' een verzamelnaam was voor 5 à 6 stammen, waaronder de Eburoni, Menapii, Nervii, Atuatuci,... Enkele van deze stammen, voornamelijk de Menapii onder Boduognat en de Eburoni onder Ambiorix, verzetten zich hardnekkig tegen de Romeinse overheersing en werden bijna volledig uitgeroeid.

De guldensporenslag vormt het hoogtepunt van wat de Fransen de 'Vlaamse oorlogen' noemen.
De strubbelingen tussen het graafschap Vlaanderen en het koninkrijk Frankrijk startten aan het einde van de 12de eeuw (tijdens de regering van Filips van den Elzas en Philippe II Auguste). Philippe II wou ten allen prijze de relatief zwakke positie van de Franse koning in de (belang)rijkste gewesten verstevigen, waaronder dus Vlaanderen. In de loop der jaren (eeuwen, want ook zijn opvolgers bemoeiden zich intensief) kwam dit tot uiting in drie grote 'campagnes':

1) Tegen de Engelse koning in het zuidwesten van Frankrijk (Normandië, Bretagne, Anjou en Aquitaine)
2) Tegen de graaf van Toulouse in het zuidoosten
3) tegen de graaf van Vlaanderen in het Noorden.

De campagne tegen de Engelse koning had tot gevolg dat Philippe II vervroegd terugkeerde van de 3de kruistocht, enkele jaren (1194-1199) tegen Richard I (Leeuwenhart) streed, totdat deze het leven verloor. Nadien zette diens broer John I de strijd verder maar in 1202-1204 verloor deze het grootste deel van zijn leenheerlijkheden in Frankrijk, met name Anjou, Normandië en Bretagne. Deze strijd werd heropgerakeld in 1213-1214, met als hoogtepunt de veldslag bij Bouvines (1214), waar een Vlaams-Engels-Duitse coalitie werd verslagen door de Fransen.

De campagne tegen Toulouse gaf aanleiding tot de albigenser kruistochten (+/-1209 - +/-1229).

Afhankelijk van de houding van de Vlaamse graaf ontbrandde de 'koude oorlog' tussen Vlaanderen en Frankrijk soms in bloedige conflicten. In een eerste hiervan, de slag bij Bouvines, koos de vlaamse graaf de zijde van de anti-franse coalitie. De nederlaag deed de Vlaamse zaak geen goed en in de komende decennia kon de Franse koning zijn greep op dit wingewest versterken. Gelukkig voor Vlaanderen waren de opvolgers van Philippe II niet echt in het graafschap geïnteresseerd. Lodewijk VIII, een getalenteerd veldheer, toonde meer belangstelling voor de Engelse kroon (hij was 8 maanden koning van Engeland) en het graafschap Toulouse. Lodewijk IX (de heilige), ging liever op kruistocht, Philippe III vocht om de controle over Sicilië met het koninkrijk Aragon. Dit zou echter veranderen onder de heerschappij van Philippe IV en Gwijde Van Dampierre.

...to be continued...

continuing...

De expedities van zijn vader en grootvader zadelden Philippe IV met een geweldig begrotingstekort op, en aangezien de Franse kroon de afgelopen eeuw ongeveer alle semi-onafhankelijke graafschappen of hertogdommen onder controle had gekregen, was het nu de beurt aan vlaanderen. Om een ingewikkelde zaak kort te behandelen, Philippe IV slaagde erin graaf Gwijde (die zijn dooppeter was en van wie hij de ridderslag had ontvangen) via allerlei juridische spitsvondigheden in de gevangenis te gooien en het graafschap grotendeels te annexeren na een militaire campagne in 1297 en 1298. De engelse koning Eduard I (die kort tevoren al het grootste deel van aquitaine had verloren aan Frankrijk) kwam Vlaanderen te hulp, door ondermeer een leger van +/- 8000 soldaten naar vlaanderen te sturen (voornamelijk boogschutters uit Wales), maar trok zijn troepen terug na een akkoord met de Franse koning. De ontevredenheid onder de Vlaamse bevolking bleef nog een aantal jaar doorsluimeren, tot het vuur van de rebellie ontbrandde tijdens de 'Brugse Metten'. Hierop stuurde de Franse koning een uitgelezen leger naar Vlaanderen, dat werd verslagen in de Guldesporenslag. De Franse koning wou zo snel mogelijk wraak en zond opnieuw een leger naar Vlaanderen. In september 1302 trok dat zich terug toen het werd geconfronteerd met het Vlaamse leger, uit angst voor dezelfde desastreuze afloop als in Kortrijk. Tezelfdertijd stelden de Vlamingen zich agressiever op. Ze belegerden (en veroverden) een aantal steden in Henegouwen, Frans-Vlaanderen, Zeeland en Holland. Tijdens enkele (minder betekenisvolle) schermutselingen werden legers uit die graafschappen verslagen of tot de aftocht gedwongen.
In 1303 was er opnieuw een treffen tussen Franse en Vlaamse legers. In de buurt van de stad Arques kwam het tot een confrontatie tussen de milities van Ieper en Sint-Winoksbergen enerzijds en ongeveer 1600 man Franse zware cavalerie. De milities van Sint-Winoksbergen werden zwaar toegetakeld, maar werden op tijd ontzet door de Ieperianen onder leiding van Willem Van Gullik. De Vlamingen wonnen de veldslag, maar ten koste van vele levens.
Ook in 1304 vond er een belangrijke veldslag plaats tussen de Fransen en de Vlamingen. Niet in Westrozebeke, maar in Mons-en-Pévèle (Pevelenberg). Aan beide kanten stonden nu veel meer troepen dan tijdens de guldensporenslag (zowel VLamingen als Fransen hadden 12000 à 15000 soldaten). De vlamingen slaagden erin om een groot deel van het Franse leger op de vlucht te jagen en de Franse koning te verwonden, maar omdat ze merkten dat hun bagage geplunderd werd door Franse infanterie, trokken ze zich tijdens de nacht terug. Tijdens de veldslag verloren de Vlamingen hun spirituele leider Willem Van Gullik. Enkele dagen eerder verloren de Vlamingen ook al Jan Van Renesse tijdens het beleg van Zierikzee. Het verlies van hun bevelhebbers, en het heroveren van bezette steden door Hollanders en Fransen leidde tot het verdrag van Athis-sur-Orge (1305), waarin Vlaanderen werd gedwongen een enorme schadevergoeding te betalen.

Echt rustig werd het echter nooit en in de periode 1323-1328 brak er een rebellie uit in de westhoek. Deze werd, na aanvankelijk succes, neergeslagen in de veldslag bij Kassel (1328). Opnieuw volgden enkele relatief rustige jaren, maar in 1382 werd een hoofdzakelijk Gents leger verslaan in de veldslag bij Westrozebeke. De laatste daad van Vlaams verzet tegen 'Fransen' werd beslecht in de slag bij Gavere (1453), waar een Gents leger werd verslagen door de Bourgondiërs.

Enkele anekdotes over WWI: de sluiswachter die de ijzervlakte liet onderlopen heette Karel Cogghe en de Duitsers staken de universiteitsbibliotheek van Leuven in brand, wat in heel Europa afschuw verwekte (bijna meer dan het starten van de oorlog zelf).


if you want to know more, ask. Or let someone else translate the stuff I wrote.